حضرت زینب س

من کرببلا را چو خزان دیدم و رفتم

 چون مرغ شب از داغ تو نالیدم و رفتم

ای باغ که داری تو بسی گل بگلستان

 این خرمن گل را بتو بخشیدم و رفتم

در کرببلا زینت آغوش نبی را

 اوردم و غلطیده بخون دیدم و رفتم

ممکن چو نشد حنجر پاک تو ببوسم

 آن حنجر پرخون تو بوسیدم و رفتم

یاد آمدم آنروز که گفتی جگرم سوخت

 چشم از تن صدچاک تو پوشیدم و رفتم

چون همره ما هست سر غرقه بخونت

 من یاد لب تشنة تو بودم و رفتم

بگسست اگر دشمن دون ریشة دین را

                                 با موی پریشان همه سنجیدم و رفتم

                                  بس کن تو دگر کاه ربائی سخن خود

من یک گلی از گلشن دین چیدم و رفتم

کاه ربائی