غزل اخلاقی-اجتماعی
خـانـه هـامـان خالی از یاد خداست
سـیـنـه هامان خالی از سوز دعاست
سفره هامان رنگ رنگ و چرب و نرم
لقمه هامان شبهه ناک است و رباست
سودمان از راه مـکـر و حـیـلـه است
کسبمــان آلــوده و پوچ و خطاست
غـیـبـت و تـهـمـت شده گفتارمان
حرفمـان نفریـن و فحش و ناسزاست
روزهـا ســرگــرم نـیــرنگ و دروغ
نیمه شب هامان پر از عیش و غناست
بـی وفـایــی و خـیـانـت بـی شـمار
سینه هـا لبریـز بغض و کینه هاست
زنـدگــی هـامـان شـروعـش با گناه
جشـن هـامـان نـاپسنـد و نابجاست
صـوت شـادی هایمان موسیقی است
صوت قـرآن در عـوض وقت عزاست
دزدی و قـتـل و زنـــا عــادی شـده
هـر کـس از انجــام منکر بی اباست
بـی نمـازی، روزه خواری شایع است
شهرمـان در مـعــرض تـیـر بلاست
شـهـرمــان پـر گشتـه از افراد پست
در عـوض قحطـی مـردان خـداست
دیـنـمــان دکــان کـســب آبــرو
در لـبـاس عجب و تـزویـر و ریاست
دست هـامـان خـالـی از اعمال نیک
در عـوض پــر از گـنــاه نــارواست
حج مان بـی ارزش است و نا صـواب
هـم نـماز و روزه هـامـان بی بهاست
عـفـت زن هایـمـان رفـتـه بــه باد
مرد هم بی غیرت است و بی حیاست
نـفـس بـی افـسـارمـان هر روز و شب
بـنده ی شـیـطان و مـغلوب هواست
هـم و غـم مـا شــده دنـیــایــمـــان
دیـنـمــان فرسنگ ها از ما جداست
صـد عـجـب بــر ایــن مسلمـانی مــا
بـا وجـود ما مسلمان پس کجاست؟!
بـایـد از ایـن غـصـه در دم جـان سپرد
این فقط یـک گوشه از دنیای ماست
در دل مـولایـمــان خــون مـی کنیم
قلب مهدی زخمی از این مـاجـراست
مـا کـجـا و شـیـعـه ی مـهـدی کجـا؟
(شیعه هستم) این فقط یک ادعاست؟!
شهر من... از خواب خـوش بیــدار شو
لشکـر دجـال در نـزدیـک مــاسـت
جـنـگ مــا امــروز جنگی ساده نیست
دشمنِ امـروز، تـیـرش بی صــداسـت
دلم شکسته ی سنگ ملامت است خدایا