این روزها خیلی دلم تنگ است آقا
طبل جهان ضربش بد آهنگ ست آقا
سرتاسر جغرافیای خاک مفلوک
از جنس تلخ مکر و نیرنگ است آقا
لبخند از لبهای باران رخت بسته ست
بر دوش شب سنگینی سنگ است آقا
بین زمین و آسمان و ماه خورشید
بین برادرهایمان جنگ است آقا
یک پای ایمان از درون پوسیده انگار
پای دگر از بیخ و بن لنگ است آقا
از انتظاری تلخ و دروی شعر گفتن
یک جزء تکراریه فرهنگ است آقا
حتی همین ابیات زردی را که خواندید
با مردمان کوچه همرنگ ست آقا
این روزها خیلی دلم تنگ است آقا
ڪلام مختصر بی‌قـــراری‌ام این است