امام زمان عج (مناجات) - 137

امام زمان(عج)-مناجات

بدون ترک گنه انتظار بی معناست

امید دیدن روی نگار بی معناست

تمام زنده دلی ها ز اشک نیمه شب است

بدون فیض سحر درک یار بی معناست

دگر به دوری آقا نموده ایم عادت

و گر نه بر دل مجنون قرار بی معناست

خزان عمر رسید و بهار ما نرسید

بدون تو گل نرگس  بهار بی معناست

بهای زندگی ما رضایت یار است

و گر نه گردش لیل و نهار بی معناست

برای مستی دل می کشیم ناز تو را

میان میکده داد و هوار بی معناست

پیاله ام شده خالی ولی یقین دارم

گلایه در حرم سفره دار بی معناست

سلام بر شهدایی که بی نشان  رفتند

برای عاشق زهرا مزار بی معناست

بیا و خرج زیارت به ما بده آقا

برات دیدن کرب و بلا بده آقا

امام زمان(عج)-مناجاتی

آقـا سـلام، خستـه نبـاشـی بـیـا که من

 این جـا در انتـظـار تو هستم چرا که من

 غرق گنـاه هستـم و محتـاج یـک نـگـاه

 امشب دعا بکن تـو بخـواه از خـدا که من

فردا شوم همان که تو هم دوست داریش

لایق شوم برای تو ای حس پاک من

امـا، اگـر بـدم ولـــی آقــا وجــود تـو

 باشـد بـرای مـن همـه جـا ادعـا کـه من

 آقـای بـی نظیـر مثل تـو دارم که عاقبت

 روزی کنار کعبه بر آرد صدا که من ...(1)

امشب دلم دوباره هوایی شده است، باز

 امشب دوبـاره نـامه نوشتم بیـا که من

من قول می دهم به شما خوب می شوم

 آقـا بـیا تــو را بــه خــدا، خوب می شوم

 آقا بیا که این همه جور و جفا بس است

 دیگر زمان سخت جدایی مرا بس است

 این جمعـه هم بدون تو شب شـد نیامدی

 تا کی دعـای ندبه بخوانم دعا بس است

آقا بیـا کـه جـای تـو خالی ست بین ما

 دیگـر نمـاز جمعـه بـدون شما بس است

 در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

 دیگـر نمانـده طاقت دوری بیا بس است

امام زمان(ع)-مناجات

این من وَ او بدون شما، ما نمی شود

با تو سكوت، غرق معمّا نمی شود

 با دیده ای كه باز به نامحرمان شده

می خواستم ببینمت، امّا نمی شود

 این جا میانِ مردم نامردِ شهر ما

یك مرد هم برای تو پیدا نمی شود

داریم ادّعا كه گل نرگس علی

با این همه حبیب كه تنها نمی شود

 امّا میانِ ذكرِ قنوت و گهِ دعا

یك دست هم برای تو بالا نمی شود

 در بین لحظه ها و مكان ها و یادها

جایی برای بودنتان وا نمی شود

 این جا تمام بود و شد و هست هایمان

نابود و نیست شد همگی با نمی شود

 این است حرفِ آخر این نسل رو سیاه

وقتی دگر بیا كه حالا نمی شود!

در فراق یار

بگذار تا بگریم، از بهر هجر رویت

بگذار تا ببندم، دل را به تار مویت

بگذار تا من زار، با غم شوم ترانه

بگذار تا بنوشم، از قطره های جویت

با اشک دیده داری، سر می کنی شب و روز

بر گوش جان رسیده، فریاد و های وهویت

باد صبا بیاور، از کوی او سبویی

تا کی شوم من آقا، در حسرت سبویت

من مست بوی عطر، نرگس شدم به والله

آمد به این مشامم،  از عطر عشق ، بویت

از آب هر وضویت، بر کام جان من ریز

صدها مسیح سازد ، هر قطره از وضویت

این دل ز روز اول، مست از می ولا بود

خالق گلم سرشته، با خاک پاک کویت

سروده جعفر ابوالفتحی

امام زمان(عج)-مناجات

در فراق یار 

 میان مردمی و مردم از شما دورند

میان مردم صد چهره ای كه صد جورند

میان طایفه هایی كه چشم سر دارند

و از ندیدن نور تو غالباً كورند

میان منتظرانی كه ندبه می خوانند

و گوییا به صدا كردن تو مجبورند

خدا كند كه نباشم من از كسانی كه

فقط به گریه و زاری و ندبه مشهورند

اگر دعای شما شاملم شود نروم

میان مردم صد چهره ای كه صد جورند...

امام زمان(عج)-مناجاتی

من بی تو زنده بودن خود را چه می کنم؟

 اصلاً بـدون روی تــو این جـا چه می کنم؟

 دنیــا نیــامـدم که جهان مال مـن شـود

 دنیـا نخواستم، بدون تو دنیا چه می کنم؟

 مـن مـانــده ام چـگـونه بدون تو زنده ام

 دور از تـوأم ، بدون تو ، تنها چه می کنم؟

 با خـود نگفته ای که رفیقم چه می کند ؟

 من در فـراق روی تـو آقـا ، چه می کنم؟

 بـی تـو اگـر تـمـام زمیـن را به من دهند

 دنیا که هیچ ، جنت اعلـی چـه می کنم؟

 از کـودکـی تـویـی ولـی و سرپرست من

 بی تو ، و گرنه روز و شبم را چه می کنم؟

 هر لحظه با منی و منم غـافــل از شـمـا

 غافل از این که با گل زهـرا چه می کنم؟

در فراق یار

ساقیا جام مرا پر کن ز مهرت ساقیا

من خراب از نور زیبای سپهرت ساقیا

خاک مُهرت جنس ناب کربلا باشد عزیز

در فراق یار و گریز به کربلا

از کوی حبیبم خبری می خواهم

از هجر حرم چشم تری می خواهم

در روضه ارباب حسین مهدی جان

دلخونی و اشک بصری می خواهم

در فراق یار و گریز به کربلا

بهر طلب چشم تو آماده ام امشب

این کار فقط آمده از عهده ام امشب

محو رخ زیبا و جمالت شده این چشم

از هر دو جهان فارغ و آزاده ام امشب

در فراق یار

سبک: مدینه شهر پیغمبر

نگاهی از سر اکرام، به قلب عاشقان انداز

در این گرمای تنهایی، به قلبم سایبان انداز

تویی عشق دل و جانم، بود حب تو ایمانم

ز هجرت ای گل نرگس، همیشه اشک افشانم

(آقا جانم – آقاجانم)

در فراق یار

در فراق یار ...

این دل برای عشق تو پرپر نمی شود

این دیده از غم هجر تو، تر نمی شود

گفتی به من به کلامی گنه مکن

این دل کلام عشق تو، ازبر نمی شود

در فراق یار

سحر که می شود دلم، هوای یار می کند
خدا برای قلب ما ، ببین چه کار می کند
سحر صدای پای عشق، به گوش ما رسد ولی
به مرکب سپید خویش،  تو را سوار می کند

عشق تو ای یار بود لغلغه ی زبان من

گناه من خبر دهد  از این غم نهان من

غم من شکسته دل، غم فرج نبود وای

بیا عدالت دلم، پر از زر است جهان من

خدا کند که بیایی ز پشت ابر گناهم

بکن تو گوشه نگاهی خمار گوشه نگاهم

تمام عمر بگفتم خدا کند که بیایی

خدا کند که بیایی ببین که بی تو تباهم

نفس عشق عجب ساز و نوایی دارد

عجب آواز خوش و سوز صدایی دارد

خالق چشم شما کیست که مستم کرده

پلک مشکین تو یارا چه خدایی دارد