ولادت امام باقر ع - 5

بــا پــــــــوزش از مقام تو یا باقر العلوم

                                            آرم سخن بــــــــه نام تو یا باقر العلوم

ویــــــــن بس به احترام تو یا باقر العلوم

                                            گفـــــــــــتا نبی سلام تو یا باقر العلوم

من کیستم که دم زنم از شأن تو که نیست

                                              آگه کسی به جز اِله تو یا باقر العلوم

ای آنکه نـــــــــــور علم همی پرتو افکند

                                             از طـــــلعت چو ماه تو یا باقر العلوم

ای لنگر زمین و زمــــــــــان نور کبریا

                                            خـــلقی است در پناه تو یا با قر العلوم

در روز حَشَر خَیل سیه نـــــامه ها همه

                                            محتـــــــاج یک نگاه تو یا باقر العلوم

جابر سلام ختم رسولان به تو رساند

                                           نـــازم به قدر و جاه تو یا با قر العلوم

ابر کرم خدا ببارد امشب                                                       نومید کسی را نگذارد امشب

شکرانه میلاد امام باقر                                                      زهرا به بقیع جشن دارد امشب

خدا کند اثری حق به آه ما بخشند                            بصیرتی به دل عذ رخواه ما بخشند

شب ولادت باقر چه می شود که خدا                              به احترام محمد گناه ما بخشند

بیا به پای دل خود سفر کنیم امشب                        ز کوچه های مدینه گذ رکنیم امشب

خدا به حضرت سجاد  گوهری داده                              بیا تمام جهان را خبر کنیم امشب

درآسمان ولا مهر ومه هم آغوشند                           بیا نظاره شمس و قمر کنیم امشب

بیا درود و سلام و تحیت خود را                                نثار این پدر و این پسر کنیم امشب

نخل طوبی چه معطر ثمری آورده                                          بحر مواج ولایت گهری آورده

شمسه چرخ هدایت قمری آورده                              فاطمه دخت حسن نک پسری آورده

یاور آل محمد به جهان جلوه نمود                               بیه یکی جلوه دل از عالم و آدم بربود

یک جهان لطف و صفا حضرت باقر دارد                        شجر طیبه ای میوه  طاهر دارد

پیرو مکتب او دولت وافر دارد                                         هر که شد ذاکر او خلعت فاخر دارد

مقدمش باد مبارک به شُبیر و شَبر                           این محمد بود نور دو چشم حیدر

یثرب امشب بخدا جلوه دو چندان دارد                       چون در او جلوه گری حجت یزدان دارد

پسری سید سجاد به دامان دارد                                     مهر تابان به بغل ماه درخشان دارد

آفتابی ز سرا پرده ی طاها بدمید                         که کند کسب ضیاء از رخ ماهش خورشید

مرحبا ، مرحبا آفرین آفرین                                       صَلوا عَلی النّبی و آل الطاهرین

                                      مرحبا ، مرحبا آفرین ، آفرین

آمده با قرآن رهبر مؤمنین                                       رهبر مؤمنین مفخر مسلمین

روشن از مقدمش دیده ساجدین                              بر چنین خلقتی آفرین آفرین

                                      مرحبا ، مرحبا آفرین ، آفرین   

شام میلاد او دل ز غم شد رها                                            از صفایش شده جان ودل با صفا

زد قدم در جهان آن شه مقتدا                                             جان فدای چنین طلعت نازنین

                                      مرحبا ، مرحبا آفرین ، آفرین

                                      صَلوا عَلی النّبی و آل الطاهرین

جمادی طی شد و آمد رجب با ز                                 بهار خواندن قرآن شد آغاز

گنه کاران کجائید کجائید                                              بیائید معصیت کاران بیائید

مه خود سازی و راز و نیازاست                                در رحمت به روی خلق بازاست

چنان رحمت کند در او تلاطم                                که کرده معصیت هم دست وپا گم

به شام اولش ماهی درخشید                         که هستی را حیات زنده بخشید

نهال پر بر طوبی ثمر داد                               علی بن الحسین را حق پسر داد

عروس فاطمه نوزاد دارد                                         به عالم فخر از این اولاد دارد

آمد آمد حجت داور                                                                        باقر باقر پنجمین رهبر

دیده حضرت سید الساجدین                                                     آن شه ملک دین گشته روشن

دیده بگشا ببین چون دل مؤمنین                                        آسمان و زمین گشته گلشن

                                                    آمد آمد حجت داور                                 

                                                  باقر باقر پنجمین رهبر

این محمد بود نجل احمد بود                                                    نور سرمد بود جان فدایش

عالم عالمین بر نبی نور عین                                              لب گشوده حسین بر ثنایش

                                                  آمد آمد حجت داور                                 

                                                  باقر باقر پنجمین رهبر

این ولی خداست جلوه ابتداست                                          پنجمین مقتداست شیعیان را

منجی و یاور است سید و سرور است                                    هادی و رهبر است انس و جان را

                                                آمد آمد حجت داور                                 

                                                  باقر باقر پنجمین رهبر

بسرمی پرورانم من هوای حضرت باقر                       به دل باشد مرا شوق لقای حضرت باقر

ز عشق جان من بر لب رسیده کس نمی داند         که نبود چاره ساز من سوای حضرت باقر

چنان بگرفته علمش آفاق را یکسر                            که پیچیده در این عالم صدای حضرت باقر

پیمبر گفت با جابر که خواهی دید باقررا                    سلام از من رسان آنگه برای حضرت باقر

به رستاخیز گر خواهی نجات از گرمی محشر                         برو در سایه ظل همای حضرت باقر

جلال و شأن آن امام پاک بازان                                نمی داند کسی غیر از خدای حضرت باقر

یارب به شکافنده علمت باقر                                  کانوار تو از جبین پاکش ظاهر

آن را که سعید خوانده ای از اوّ ل                             مگذار که تا شقی شود در آخر

امشب چراغانی بود یکسر زمین و آسمان                 گویا که ماه دیگری تابیده در کون و مکان

نخل طوبی چه معطّر ثمری آورده                 بحر موّاج ولایت گهری آورده

شمسه چرخ هدایت قمری آورده                 فاطمه دخت حسن یک پسری آورده

یاورآل محمد له جهان جلوه نمود                 به یکی جلوه دل از عالم و آدم بریده بود

یک جهان لطف و صفا حضرت باقردارد           شجر طیبّه ای میوه ی طاهر دارد

پیرو مکتب او دولت  وافر دارد                       هر که شد ذاکر او خلعت فاخر دارد

مقدمش باد مبارک به شبیر و به شبر          این محمّد بود و نور دو چشم حیدر

یثرب امشب به خدا جلود دو چندان دارد       چون دراو جلوه گری حجت یزدان دارد

پسری سیّد سجّاد به دامان دارد                 مهر تابان به بغل ماه درخشان دارد

جمادی طی شده و آمد رجب باز                             بهار خواندن قرآن شد آغاز

گنه کاران کجائید و کجائید                                      بیائید معصیت کاران بیائید

مه خودسازی و راز ونیاز است                                در رحمت به روی خلق باز است

چنان رحمت کند در اوتلاطم                                    که کرده معصیت هم دست وپا گم

به شام اولش ماهی درخشید                                که هستی را حیات زنده بخشید

نهال پر برطوبی ثمر دارد                                        علی به حسین را حق پسر داد

عروس فاطمه نوزاد دارد                                         به عالم فخر از این اولاد دارد

از روشنی طلعت رخشنده باقر                                شد نور علوم نبوی برهمه ظاهر

در اول ماه رجب از مشرق اعجاز                              گردید عیان ماه تمام از رخ باقر

مشرق شده از نور علی بن حسین است                 این نور که نورانی از و گشته ضمائر

بر فاطمه بنت حسن بس بود این فخر                      کاورده پدید این مه تابنده باقر

باقر لقب و کنیه ابا جعفر و اورا                                 بوده است لقبهای دگر : هادی و شاکر

از هر بدی و عیب و زلل اوست مبّرا                          جان وتنش از یذهب عنکم شده طاهر

دریای علوم است و زداینده اوهام                            گفتار حکیمانه ی او زیب منابر

از یک نفسش زنده کند صدچو مسیحا                     از یک نظرش دیده اعمی شده باصر

یاد آمدش از چهره تابان محمد                                با چشم بصیرت نگهش کرد چو جابر

ابلاغ اسلام از طرف ختم رسل کرد                           چون گفته پیغمبرش افتاده به خاطر

 عالم همه شد روشن ازآن نور خدایی                     شد بارور از او شجر دین و شعائر

خوش باد ، زمینی که هم آغوش شد اورا                 خوش آنکه به سوی حرمش گشته مسافر

                                    وصفش نتوان گفت حسان با سخنی چند

                                    چون قصه بلند است وزبان الکن وقاصر

مرحبا مرحبا ، آفرین آفرین                                      صلّوا علی النبّی و آل الطّاهرین

                                    مرحبا مرحبا ، آفرین آفرین

آمده با قرآن رهبر مومنین                                       رهبر مومنین ، مفخر مسلمین

روشن از مقدمش دیده ساجدین                             بر چنین خلقتی آفرین ، آفرین

                                    مرحبا مرحبا ، آفرین آفرین

شام میلاد او دل زغم شد رها                                از صفایش شده جان و دل با صفا

زد قدم در جان آن شه مقتدا                                  جان فدای چنین طلعت نازنین

                                    مرحبا مرحبا ، آفرین آفرین             

                                    صلّوا علی النبّی و آل الطّاهرین

امشب  زلطف کبریا عالم همه پرنور شد           شمسی عیان شد در جهان ظلمت دوباره دورشد

خفاش سان خصم ولی ازنور تابان کورشد         نوردوچشم ساقی کوثر از آن مسرور شد

ابلیس دید این نور را آزرده و رنجور شد              دلهای مردان خدا پر زنشاط وشور شد

آمد امام پنجمین از فاطمه بنت حسن               چشم علی ابن الحسین روشن از این فخر زمن

بیت امام ساجدین روشن شد از نور خدا             از این تجلی در عجب سکّان عرش کبریا

سبّوح گو ، قدوس گو، کروبیّان اندر سماء             گوئی عیان آمد زنو انوار ختم الانبیاء

آمد بدنیا زاده دخت امام مجتبی                    رویش حسن ، بویش حسین، نسل علی مرتضی

به به از این دنیا پسر کز دامن عصمت بود           گنج سخا ، کان کرم ، بر مصطفی عترت بود

شاهنشهی کو وارث پیغمبر خاتم بود                 از علم و حلم و فضل او ، دین نبی محکم بود

                                    هم نام جدّش و مصطفی آن رهبر عالم بود

بزم ما را زشرف زیب و فری داد خدا                          مرغ دل را زشعف بال و پری داد خدا

سجده شکر بجا آر که همچون شب قدر                   به شب تیره همایون سحری داد خدا

ساقیا باده بده کز قدم ماه رجب                              تیرجان سوز دعا را اثری داد خدا

بروای باد صبا مژده بده فاطمه را                              فاطمه بنت حسن را پسری داد خدا

مژدگانی بده بر قافله کرببلا                                    به حسین بن علی همسفری داد خدا

در شب اول ماه رجب از قلزم عشق                         صدف بحر ولا را گوهری داد خدا

شب میلاد شکافنده علم است وبه علم                   به جهان قدر و بهای دگری دادخدا

باز در بیشه اسلام به نابودی جهل                          چو علی شیر خدا ، شیرنری داد خدا

مژده بر سیّد سجّاد دهد حامل وحی                        که به نخل دل تو برگ وبری دادخدا

به کف خلق گنه کار زنسل نبوی                             در بر آتش دوزخ سپری دادخدا

تا شود باورمان آمدن مصلح کل                               به کف ما سند معتبری دادخدا

نام او نام محمّد لقبش بحر علوم                             که زعلمش به جهان زیب و فری دادخدا

                                                ملک از کنگره عرش دهد مژده به ما

                                                گه به خورشید عبادت قمری دادخدا

بزم ما را زشرف زیب و فری داد خدا                          مرغ دل را زشعف بال و پری داد خدا

سجده شکر بجا آر که همچون شب قدر                   به شب تیره همایون سحری داد خدا

ساقیا باده بده کز قدم ماه رجب                              تیرجان سوز دعا را اثری داد خدا

بروای باد صبا مژده بده فاطمه را                              فاطمه بنت حسن را پسری داد خدا

مژدگانی بده بر قافله کرببلا                                    به حسین بن علی همسفری داد خدا

در شب اول ماه رجب از قلزم عشق                         صدف بحر ولا را گوهری داد خدا

شب میلاد شکافنده علم است وبه علم                   به جهان قدر و بهای دگری دادخدا

باز در بیشه اسلام به نابودی جهل                          چو علی شیر خدا ، شیرنری داد خدا

مژده بر سیّد سجّاد دهد حامل وحی                        که به نخل دل تو برگ وبری دادخدا

به کف خلق گنه کار زنسل نبوی                             در بر آتش دوزخ سپری دادخدا

تا شود باورمان آمدن مصلح کل                               به کف ما سند معتبری دادخدا

نام او نام محمّد لقبش بحر علوم                             که زعلمش به جهان زیب و فری دادخدا

                                                ملک از کنگره عرش دهد مژده به ما

                                                گه به خورشید عبادت قمری دادخدا

ای لاله باغ آفرینش                                   آیینه جان چراغ بینش

ای نام تو در کتاب هستی                         دیباچه ی آفتاب هستی

مهر از تو گرفت گرمی خوبی                       ماه از تو فروغ راه پویی

گنجینه ی آسمانی                                  سرلوحه دفتر معانی

علم از تو کمال سروری یافت                      تا جلوه به نور باقری یافت

در روشنی کلام وتفسیر                            شد نام بلند تو جهانگیر

در پهنه ی بیکران دانش                             همپایه و هم عنان دانش

ای باقر و شاکر ، ای محمّد                         روشن به تو دیدگان احمد

ای رهبر و رهنما و هادی                            خوش پای بدین جهان نهادی

سرچشمه ی کوثر از وجودت                      جاری است به جویبار جودت

تابان شده ای به پهنه ی خاک                    با نور خدا ، از لوح ادراک

میلاد تو، خرّمی به جان داد                        جان برتن مرده جهان داد

ای کوی تو قبله گاه مردم                           همنام نبی امام پنجم

باشد چو قضا ، قدر مطیعت                        هر گاه کنی به او تحکّم

جز جدّ گرامیت محمد                                داری تو به انبیا تقّدم

در مکتب حکمت تو لقمان                          آموخته علم از تعلّم

با دوستی تو می توان بود                         از نعمت خلد در تنعّم

وز قهر خداست دشمن تو                          از نار جهیم در تالّم

هر کسی که به کشتی ولایت                    بنشست چه باکش از تلاطم

از عشق رخت به گلشن شوق                   بلبل به نوا کند ترنّم

هر غنچه که بشکفد ز لعلت                       یاد آور و می کند تبسّم

                                    ز انوار جمال بی مثالت

                                    تابان شده مهر وماه و انجم

                                                                        ( فراهانی کاشانی)

دوش دیدم قمری زهری جبین                     شاهدی ماه رخ وعرش مکین

طلعتش رهزن خورشید فلک                      طرّه اش رهبر نه چرخ برین

سر وبستان خرد گلبن عشق                     شاهد محفل جان شمع یقین

مخزن گوهر اسرار وجود                             منبع کوثر و انهار معین

واقف و کاشف سرّ لاهوت                           حافظ و شارح قرآن مبین

با هرّ النور مه برج کمال                             باقر العلوم شه کشور دین

باقر العلم که بر مُلک و مَلک                       اوست درکاخ ابد صدر نشین

باقر العلم که در غیب و شهود                     اوست شاهنشه باتاج و نگین

ذاکر و شاکر و هادیش لقب                         شاهد و صادق و برروح الامین

بلبلی نغمه گر ازعالم قدس                       نوگلی سر و قد از خلد برین

قطب ایمان ، شه اقلیم بیان                       مطلع و مجمع قرآن مبین

به سخا قبله ی ارباب کرم                         به صفا کعبه ی اصحاب یمین

محو انوار جمالش خورشید                         خوشه ی خرمن حسنش پروین

درگهش مسکن پاکان جهان                       چاکران حرمش عرش مکین

بنده ی دانش او اهل خرد                           خازن درگه او روح الامین

ز نشان قدم حضرت او                               فخر بر ارش کند خاک زمین

پی آرایش اسرار ازل                                 در فشان گشت ز لعل نمکین

ای بسا گوهر ناسفته که سفت                  زان لب لعل به از درّ ثمین

پند آن بلبل گلزار وجود                               گوش کن گوش و گل وصل بچین

عشق وایمان طلب از مکتب وحی               که بهین گوهر علم است و یقین

ای ملائک چشم و عیسی دم                    رهروی کوی تو جبرئیل امین

ای غلام تو سلیمان جهان                         ای تو  را ملک و ملک زیر نگین

به ثنای تو الهی ز شوق                              بلبلی در چمن خلد برین